çağırdı bak güneş bizi

-ey sevecen çocukluğumuzdan kalan
gencelmiş zaman-

o hüzün ki
ayrılık düştükçe gönlümüze
kızıl alevlere teslim
alıyor bizi rotasız gemilerden

adı konmamış bir öykü / türküleniyor
tarihi olmayan sevinmelerden
bir yanımız yitik

ey mavisini her dem damıtan deniz
gezgin düşlerimizin suskusu
büyüdükçe sularında izimiz
sığmaz oluyor yataklara / gece yarısı
gövdemiz

ulandık bir çığlığa birer birer
kent içimizde
bir yerlerde ay durmuş / biz kalabalıklar önündeyiz
gizlenmiş yanlarımızla / biraz da görünmeyiz

akıp gider kanımız / kaynağından bir pınar
yaşamakla ağırlaşır başımız
konarız / bireysel bir bakışın güncesine

FERDA BALKAYA ÇETİN

**********
25.12.2010