Veresiye bir hayattı belki de onlara sunulan.Göz kapaklarının ağırlığı, dünyanın tüm yükünü kaldırmaya yetecek kadar güçlüydü. Akamete boyun bükme rolü onların hikayesine alt yazı bile olamamıştı. Hesapsız kitapsız bir hayattı sürdükleri, sürüncemelerin içinde. Kalp muhasebesiydi günü gününe tuttukları. En zengin düşleri kalplerine sığdıracak kadar yüreklilerdi, varlığı hiç bilmeden. Huzura bürünüp yatmak nasipsiz zenginliğin en büyük düşmanıydı. Nihayetinde alınyazıları sevgiden yana yazılmıştı. Onların ödeyeceği tek fatura mutluluktan kabarırdı ancak. Gelgitler yoktu düşlerinde, gitmeyecek olan huzurdu en ağır konukları. Bir parça ekmeği bin parçaya bölerek sevgiyi katık etmişlerdi.Umutsuzluğa vuracak kilit yoktu kapılarında. Sıcak bir gülümseyiş yeterdi, yürek hanelerini ısıtmaya. Sefanın en hazin cefasını yoklukla terbiye edecek kadar zengindi varlıkları...
Ümran Özdemir
***********10.10.2011
