İnsan yüreğinde renk renk açan bir çiçektir dostluklar.Benzersiz güzellikteki renklere bezenen bir çiçek...
Bir gülümseyişle başlar, beyaz bir gül masumiyetinde. Huzur verir varlığı. Umut verir. Baharı kucaklamak gibidir bir dostu kucaklamak. Isıtır içinizi sıcacık dokunuşlarıyla.
Bazen de bir merhabayla açılır yüreğinizin kapıları, karşılık beklemeden sunulan bir dostluğa. Ve yansır pembe karanfillerden olanca içtenliği, söylediği güzel sözcükler ruhunuzu okşarken.
En çok sarı karanfillere yakışan hüzün buketiyle sunulur ömrünüze. Sonsuz güzellikleri sunmaz çünkü hayat her zaman. Yalnızlıklarınız çoğaldıkça paylaşımlarınızda umut veren varlığı güç olur ellerinize. Vefalı bir ağaç gibi köklenerek yanıbaşınızda, kucaklar sizi güvenli kollarıyla.
Düşüncelerine, varlığına ihtiyaç duyduğunuz, her vakit arayabileceğiniz dostlarınız kırmızı güllerle taşır sevginin evrenselliğini gözlerinize. Dokunmadan sözcüklere, anlaşılmanın rahatlığını yaşarsınız göz göze geldiğinizde. Yürekli bir ses olur bakışları, silinir içinizdeki tüm endişeler. Ve mağrur duran orkide... Dayanamaz sevmenin olağanüstü büyüsüne.
Düşünebilir misiniz çiçeksiz bir dünyayı ya da dostlarınızın olmadığı bir evreni?
Bir gülümseyiş, bir merhaba, bir tesadüfle, bir güzel sözle başlayan dostluklar emek ister. Fedâkarlık ister. Bir çiçek gibi özenle sulanıp beslenmek ister.
Bir gün sonsuzluğun bilinmeyeninde kaybolduğunuzda "iyi ki varsın", "seni çok seviyorum can dostum" diyememenin acısı çöreklenmeden yüreğinize, tam bir sadakat ve vefa örneği gösteren dostlarınıza beyaz krizantemlerden sunun bir demet. Menekşelerin alçagönüllülüğünde.
Gözlerinin içine baktığınızda kendinizi gördüğünüz dostlarınızın çok olmasını diliyorum...
Ferda Balkaya Çetin
18.05.2010
