şarkı söyleyen geceden kalan / sessizliğimle
gülümsüyor
yaşam / toprak kokusunda yağmurun
buğusuyla gözlerime
bir bir dolaşıyorum
bütün şehirleri / geçtiğin
mutlu bir imgeyle yansıyorsun
düşlerime
kal… / ki
kaybolayım yeniden
yalın sözcüklerinin
dokunuşunda büyüyen yüreğimle
günü uyandıran ışığınla sarhoş ben
doğar bakışlarım sıcaklığınla evrene
nasıl anlatsam
gelir yerleşir sevgin de
mühürlenir dudaklarıma
sen gülümseyince
Rüzgârı hisseder, kokusunu duyarım toprağın sen gülümseyince. İçime sevinçler dolar yaşama dair. Mutlu baharlar okşar ruhumu bereket yağmurlarıyla.
Çoğalırım.
Soylu bir duruşla doğar gözlerin, gecelerime.
Gülüşün,
Her daim. / Ve yine, / Aydınlığım…
Sesini duymak gibi ruhundan, ruhumdan…
Gönül gözüyle bakmak gibi hayata derin bir nefesle. Ve acıkmak, susamak şiire…
Ve çoğalmak,
İçimdeki “SEN” le birlikte,
Sessizce…
ferda balkaya çetin
********
09.02.2010
