bir şehir uyanır güne
bad-ı sabadan
serin ve taze
dönencesinden çıkmak gibidir
sıcak kuşağın
elleri ekvator çizgisinde
buluşturmak gibidir ta ötelerde
nedendir
susar gülüşleri değince mor dağlara
bir kış gününden izleri olan / ki
elleri göğe doğru berhüdar
uyumaz
tutunur sevdasına da geceyi ağırlar
hüzünlenir durmadan o bakışlar ki
bir kanat sesine ansızın çağıldar
canların sehere çıkışı gibi
uyanarak teninde
ki teninde tütsüler kördüğüm
meşakkatli bir yolda gidip gelmekten
incelir beden
güzelleşir ölüm
ferda balkaya çetin
eylül /201126.09.2011