belki/...

belki bir ses gelir bahar desenli bir denizden

belki bir anka kuşu  kanat çırpar tan vakti

belki bir sözcük  endamıyla düşer şiire

 ılık bir esinti  renk verir yirminci geceye

belki şölene döner bir yalnızlık

             kederlerdoldururyüreğebirbekleyiş

            asılıkalırboşluktabirçaresizlik

            belki derin bir düşüncede olmadı bir zihin

          belki bahar yorgunuydu ince narin parmaklar

         aykırısındaydı belki zamanın

belki bir şehir yürür de gelir kaf dağının ardından

belki  şefkatli bir devdir  sahibi muştular getirir 

belki yağız atlılardır korkusuz dörtnala gelir

belki  bir kadın kendi kadar çıkar  zifiri karanlığından 

belki bir samanyolu akar pencereme  rivayet olur

 belki  şen bir bülbül konar ellerime düş ırmağından
 derim:
kal!.

              birmimozayayılırrüzgârlabirlikte

            biruçurtmatelleretakılıkalır

          belki bir kasrda bir ceylan büyür

          belki ürkek belki yaralı bir kontestir

          belki bir melek suretinde bir çocuk

         silmeye çalışır bedeninden izlerini günahın

belki  köpüğünü taşırır  bir ırmak helallik isteyerek

belki sökülüp gelir kırmızı gül ağacı 

belki içinden şarkı geçer dört duvar bir odanın
belki  damakta  bir kahve telvesi esmerliğinden
 gülümser gün ortasında silerek izlerini yeisin

  belki yüreğinden saçıma dokunandır uzağımdaki el

belki özlemidir baba  ellerinin bir nisan esintisi

                  belkiaynalardıyalansızkırılgan 

                  belkibendekalandırüzgârınyardiyeöptüğüyer

belki bugün hüzünlüyüm belki karamsar.. 

  ferda balkaya çetin
21 mayıs 2012