gökyüzü bomboş
yıldızlar düştü avuçlarıma
yanıyor ellerim
yüreğimin karasında
içimde bir sıkıntı
palas pandıras yıkılıyor
fethettiğin kaleler
bir enkaz yığını düşlerim
gülüşlerim askıya alındı
başka baharlara gebe
kökünden kurtaramadan mutluluğu
bir filize muhtaç ettin ya beni
artık sonbahara sarıl
düşen yapraklarda ara beni...
ümran özdemir
