vaveylâ
sonrası daha yakın hasrete bil
arasından çekip aldığın o an
en uzak mesafenin
zaman
sabırsız bir geceden geçer
öyle bilindik sabahlara benzemez sabah
buğuludur
çiçek açma vaktidir çünkü hazanın
çünkü özlemiştir seni her oda her eşya
dokunuşlarındır evi ısıtan
ellerin her zamankinden çocuk
her zamankinden kan/ter
sessizlik sığınağındır
ve işte şimdi vefadır aşk
durulanmaktır
ve yerleşmektir gözleri elvan elvan
hüzünkâr bir mızıkanın dudak ucuna
ferda balkaya çetin
