inatçı gönlüm

kalk gidelim gönlüm
seni burda barındırmazlar
hem burası soğuk
bahar geldi sanıp da soyunma aşka
güneş bile ısıtmaktan utanır seni
hem bunca yıl sineye çektin yalnızlığı
şimdi bir adamla kalabalığa ne gerek var
herkesten sakınmışken seni ona teslim edemem
gitme kara bulutların ardına
zaten gök gürültüsünden korkarsın sen
sessiz sessiz dur içimde
beni pişman etme başka yürekle
senin kadar masum değil onlar
ne kadar sert görünsen de
düştüğün an paramparça olursun
zaten aklımı da küstürdün
yok yere yok saydın onu da
laf anlamaz oldun artık
çıldırtmak mı niyetin beni?
gitme diyorum sana
senin varlığına yüz çevirdi o
senin kadar cesur olamadı
hala niye diretiyosun
gururu da akla vermişsin zaten
kızgınım sana,kırgınım
ama dur artık
bana bu şekilde iyilik yapamazsın
sen gidersen ölürüm ben
ayazlara siper etme kendini
yeterince üşümedin mi?
yücelmişken içimde,alçalma başka yürekte
içimin özüsün sen
o yürekte bulamazsın özünü
üveyliğe mahkum etme kendini
yapma özüm,beni öldürme
sen gidersen kimsesiz kalırım,çaresiz
sayende bulmuştum yaşama direncimi
felç oldu hayallerim bak
sen gidersen kim bakacak bana?
suçlusun hem sen
buna rağmen bırakma diyorum beni
o seni içeri almaz
ondan değil sevgili,arkadaş bile olmaz sana
sen iyisi mi dur
hiçbir yolculuk iyi gelmez sana
uçurumun kenarındayız şimdi
ver elini
gidelim buralardan
sana söz:hiç üzmem seni
hadi! hava kararıyo yine...


ümran özdemir