Savaş oldukça
Güneş doğmaz.
Bu ömür uzun sürmez.
Su akmaz, çiçek açmaz.
Çiçek kokmaz.
Çok sevdiğim gül ve leylak gibi.
Hiçbir renk olmaz.
Sadece kan rengi olur.
O da kırmızıdır.
Bulut da süzülmez,
O masmavi gökyüzünde.
Bir yanda yıkık dökük evler,
Bir yanda yanan evler.
Bir yanda patlayan bomba.
Bir de zaferi kazananlar…
Mutluluğu, sevgiyi, dostluğu
Kardeşliği, bütün değerlerini kaybetmiş insanlar.
Ağlayan, sızlayan insanlar.
Savaşan insanlar,
Sadece kendi hayatını değil,
Çocuklarının, ailesinin,akrabalarının
Hatta tanıdıklarının
Bu hayattaki bütün insanların
Hayatını ve mutluluğunu
ÇALMIŞ OLUYOR…
Mehmet KUŞ
