neh'r olup akan zaman üzerine
ruhum dökülüyordu tebessümlerden
geceydi
bir bahar ışıltısı gibiydi gözlerin
denk düşüyor düşlerimin rengine
uçuşuyordu saçlarım kendiliğinden
geceydi
bir orman derinliğindeyken kelimeler
yemyeşil akıyor şiir ay/ın aksine
ellerim büyüyordu bedeninden
geceydi
yağmur yağıyordu kar çiçeklerine
karışıyor toprağa usulca bir ten
gün ışığı sızıyordu penceremden
ferda balkaya çetin
Eliz Edebiyat / Ağustos 2013
