-kırılgan bir gölgenin ruhudur
acıya direnen
yeryüzünün adaletsizliğinde-
o düşünce ki
ele geçirip tüm zamanları
şafağı sancıyla indiren yere
ah o söz
kınından sıyrılmış bir bıçak
taş kesiyor söylenirken kirpik uçlarında
kanar sonra en tepesinden bir dağın
geçer gibi sırat’tan irkilerek
tanrı’ya ulaşan duası olur
günahsızlığın
şahdamarından
ah bu alınyazısındaki giz
kesişen iki çizgideki aydınlık
dizilir içine tek tek uykusuzluğun
geceye imgeler birikiyor
olmasaydı o çılgınca düşünceler
omuzlar mıydı çelik bakışı erinçle
ve sevmenin acıtan hüzünlü sevincini
ve yeni bir anlayışı bütünler / sesler
günü doğdururken ivedi
yaşamak güzelse
aksinden / öteki ruhun
dilleri bir incelik sarıyor şimdi
-o eşsiz gülüşün ruhudur
yağmura direnen
erişilmez bir bulut büyüklüğünde-
ve yine o düşünce ki
ele geçirip tüm zamanları
güneşi sancıyla indirir yere
kavuşur birbirine yerle gök
bir ışık demetinden
bu karanlık ne öyleyse
ferda balkaya çetin
İl Gazetesi
14 Haziran 2010
***********
17.06.2010
