kimsesi olmadığı belliydi
kapının paspasına tünemiş yetim bakışlarında
tatmadığım bir pervasızlıkla aldım onu içeri
kimse bakmıyormuş ona benim gibi
fiyakalı kalabalıklar da
almamış onu lügatına
mağrur bir duruşu vardı
belli ki kibirle de arası bozuktu
ürkütmeden sordum ona derdini
''dinginliğe ihtiyacın var
dünyanın yaygarasından kaçıyorsun
en suskun kapıyı çaldım buyüzden
gözlerinin daldığı pencereden gördüm seni
beni sen çağırdın
o çok özlediğin yalnızlığım ben
tanımadın mı?''dedi.
