4 Mart 2012 Pazar

yaşamın içinden kareler


AZ YAŞADIKSA DA
                                                         Ben kibriti çaktığım zaman
                                                         Her şey kırmızıydı yüzün olarak
                                                         Ben kibriti çaktığım zaman
                                                       Çünkü her yüz bir memlekettir

                                                        Ben sigaramı yaktığım zaman
                                                       Çünkü her sigara bir kelimedir
                                                       Ben sigaramı yaktığım zaman
                                                       Güz günleriydi bir şarkı olarak

                                                       Bir güvercin ben öldüğüm zaman
                                                      Nice hüzünlerden yaprak yaprak
                                                      Bir güvercin ben öldüğüm zaman

                                                                 CEMAL SÜRAYA

>












SEBİL VE GÜVERCİNLER

Çözülen bir demetten indiler birer birer,
Bırak, yorgun başları bu taşlarda uyusun.
Tutuşmuş ruhlarına bir damla gözyaşı sun,
Bir sebile döküldü bembeyaz güvercinler...

Nihayetsiz çöllerin üstünden hep beraber
Geçerken bulmadılar ne bir ot ne bir yosun,
Ürkmeden su içsinler yavaşça, susun, susun!
Bir sebile döküldü bembeyaz güvercinler...

En son şarkılarını dağıtarak rüzgâra,
Beyaz boyunlarını uzattılar taslara...
Bir damla suya hasret gideceklermiş meğer.

Şimdi bomboş sebilden selviler bir şey sorar,
Hatırlatır uzayan dem çekişleri rüzgâr
Mermer basamaklarda uçuşur beyaz tüyler.

  ZİYA OSMAN SABA

BEYAZ GÜVERCİN

 
Süzülüp mavi göklerden yere doğru
Omuzuma bir beyaz güvercin kondu

Aldım elime, usul usul okşadım
Sevdim, gençliğimi yeniden yaşadım

Bembeyazdı tüyleri, öyle parlaktı
Açsam ellerimi birden uçacaktı

Eğildim kulağına; dur, gitme dedim
Hâreli gözlerinden öpmek istedim

Duydum; avuçlarımda sıcaklığını
Duydum; benden yıllarca uzaklığını

Çırpınan kalbini dinledim bir süre
Ve uçmak istedim onunla göklere

Ak güvercinin iri gözleri vardı
Güzelliğinden fışkıran bir pınardı

Soğuk sularından içtim, serinledim
Çağlayan bir nehrin sesini dinledim

Belki buydu sevmek hayat belki buydu
Işıl ışıldım, gözlerim dopdoluydu

Bir nağme yükseldi sevinçten ve hazdan
Bir nağme yükseldi, güzelden beyazdan

Uzattı sevgiyle pembe gagasını
Birden öğrendim hayatın mânâsını

Kaderde sevgiyi sende bulmak varmış
Seninle bir çift güvercin olmak varmış
  ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN