gece

karanlık gecelerde
gümüş gibi parlayan
şehrin ışıklarıydı
tıpkı yanıp sönen yıldızlar gibi
bir sessizlik çökmüştür artık
koşarcasına adımlarla insanlar
sevdiklerinin yanındadır artık
geceleri süsleyen
sevgi dolu sözcükler
fısıltılarla kulaklardadır
günün sınır tanımaz karmaşası
gecenin
sakin ve sessiz görüntüsünde
kaybolmuştur sanki
çoğu zaman
yaşamaya çalışıp da
 yaşayamadığımızdır gece
çoğu zaman
uyumaya çalışıp da
uyuyamadığımızdır gece
düşüncelerimizdeki
bir anıdan başka ne olabilir ki
unutmak isteyip de unutamadıklarımız gibi
oysa
karanlık da aydınlık da insanın içindedir

çoğunlukla da gün ortasındaki karanlık gibidir gece

ferda balkaya çetin