hüznümün dibini göremiyorum
aklımı yitirmek üzereyim
aklımda aklına girecek hayaller niye
kederime keder kattın sen de
avucumda biriken yaşlarla ıslandım çoğu kez
bakışlarımda yılların tutamadığı bir uzaklık var
kendimi bile göremezken baktığım aynalarda
sen gözlerinde kaybolmayı vaat ediyorsun
sana yakışan sevgiyi bulamazsın ben de
kalbime vurduğum kilitleri ben dahi kıramazken
sendeki bu inat neyin inancı
yüreğime batan dikenlerden kaçarken
kucağıma gül bahçesi sermen niye
kokularını içime çekemeyecek kadar hissizim
keşfetmeye hazır değilim yürünecek yolları
yolun sonunda tanıdık bir ayrılık var
yeniden teslim olmak da niye
benden sevgi bekleme çocuk
avutan olur tatlı yalanlarla seni
benim dilim varmaz avunamazsın
benim dünyamda kimseye yer yok
varlığımı bırak
yokluğum ikimize armağan olsun...
ümran özdemir
