Ertelenmiş gidişler vardır insanın hayatında. Ne ile karşılaşacağını bilmeden götürür adımları
evvelin hakikatiyle. Sebeplerin suskunluğunu cevaplamadan içten bir bakışın masumiyetinde, tüm
pişmanlığı resmedersin küskünlüğün çerçevesine. Gururun asilzade yalnızlığı büyüdüğünde kundaklarla
sarmalanmayacak bir pişmanlık dolar, tüm organlarını parçalarcasına kemirir içini.
Tüm gidişler acı verir sana, geride bıraktıkların olduğu sürece. Başını geriye çevirdiğinde gidememekten korkarsın. Beynindeki toz bulutlarının yağmurlarıyla gidersin. Her damlası beynindeki kalıntıların, fosilleşmiş düşüncelerini hırpalar. Kader yolunu seçmen için bir düello başlatırsın içinde. Gitmekle kalmak arsında.Yenen de yenilen de yoktur bu çekişmede.Gittiğin yere aklındakileri götürüp, kaldığın yerde de izlerini bıraktıktan sonra;nereye gidersen git, seni sende bulursun.Seni senden kaçıran her neyse, olduğun yerde sayarsın.
Velhasıl , sen kendinden kaçansın. Ve kendini suçladığın sürece cezalanmaktan korkmazsın...
Ümran Özdemir
